Van commerciële namen als DGTL, Loveland en Awakenings tot intieme venues als Bret Amsterdam en illegale raves in donkere uithoeken van de stad. Afgelopen week ging een zucht van verlichting door Amsterdam. Hoewel het dance-event ADE zich nog beperkte tot de uren voor middernacht, was het geluk voor velen niet in woorden uit te drukken, wel in gedans.
Tekst Isa Davids
Woensdag: ‘Hee, hoe is het met je?’
Ontwenning is één van de sleutelwoorden die het begin van het Amsterdam Dance Event 2021 het beste samenvat. Vreemd, want het is niet bepaald alsof de nacht heeft stilgestaan. Beslist niet. Hele verdienmodellen hebben zich gemanifesteerd rond de ‘illegale rave’, die zich ontpopte als het volwassen broertje van het huisfeestje tijdens de coronapandemie. Toch voelt het anders om de deuren van de ondergrondse Shelter te zien opengaan en langs de ellenlange rij kluisjes de backstage area binnen te lopen. Nieuwe en oude gezichten zorgen voor de ontvangst. Zelfs gezichten waarvan je had gehoopt dat ze in lockdown zouden blijven. Schoorvoetend toch weer aan de marathon beginnen, een pilletje naar achter werken en knallen? Het lijkt zo onwerkelijk na het dansen-met-Janssen-fiasco dat de Nederlandse dancescene wederom gehavend achterliet. Een scene die langzaam weer opleeft door de aangename housebeats van dj Prunk (oprichter van PIV records) en Chris Stussy.
Vrijdag: ‘Nu moet het gebeuren’
De timide sfeer is tegen het begin van het weekend als poedersneeuw voor de zon verdwenen. Uitnodiging na uitnodiging wordt WhatsApp in gelanceerd. Feestorganisatoren hikken op tegen het weekend, dat bestaat uit minstens vier evenementen waar ze even hun gezicht dienen te laten zien. Ubers maken zowat een keer winst. Zo is in club Jimmy Woo een feest aan de gang waar millenniumkampioenen als De Partysquad, Broederliefde én Kempi bij elkaar zijn gepropt. Het hoogtepunt wordt bereikt als een stel meisjes boos bericht dat ze alle optredens hebben gemist omdat ze niet op de hoogte waren van het feit dat er een extra verdieping in de Jimmy bestond. Erg realistisch is dat niet, maar wie zit er nou op rationeel denkvermogen te wachten na anderhalf jaar duisternis en stilte? Ook de jongens van No Art zien geen kwaad in het volstouwen van een manege, zonder enige vorm van ventilatie. De kranten hebben ze al gehaald voor deze stunt, de uitkomst is slecht bijzaak.
Zondag: ‘Nog even afsauzen’
Het einde begint in zicht te komen. Dat is te merken aan het energieniveau van de bezoeker en de hoeveelheid drugs die naar binnen wordt gewerkt om de dansmarathon vol te houden. Waar John de Mols nieuwste debacle genaamd Dansmarathon uitliep op een combinatie van Lord of the Flies meets Squid Game, is de sfeer op het Veronicaschip aan ’t IJ juist uiterst gemütlich en verre van grimmig. Waar binnen voluit wordt gedanst, zit menig bezoeker aan de picknicktafel op het dek bij te kletsen als op een vrijdagmiddagborrel. De muziek is meer dan goed, en tegen elf wordt er al gesmoest over een vervolgfeest, om de stille uurtjes tussen twaalf en zes te doden. Waar signalen van uitputting en wellicht uitdroging de boventoon zouden moeten voeren, heerst er vooral ouderwetse gezelligheid. Af en toe valt er een dappere strijder af, maar ADE zal ’s ochtends worden afgesloten in de prestigieuze Loft in de ADAM-toren, en daarna in Bret (Sloterdijk). Een ding is na de afgelopen dagen zeker: de veerkracht van de muziekindustrie is bewonderingswaardig en lastig kapot te krijgen.