‘Iedereen komt ooit in aanraking met medicijnen of drugs’
‘Ik ben altijd erg terughoudend geweest op het gebied van drugs. Ondanks dat ik al vaker met mensen omging die in het weekend van een pilletje konden genieten, keek ik liever vanaf de zijlijn mee. Ik was altijd alleen maar bezig met de dingen die mogelijk mis konden gaan en was dan ook heel bang voor een vervelende ervaring. Daarom besloot ik het bij een biertje te houden.
Op mijn zeventiende werd ik gediagnosticeerd met een angststoornis. Ik kreeg antidepressiva en benzodiazepines voorgeschreven, om mijn klachten te verminderen en het leven af en toe wat dragelijker te maken. Ik stond er versteld van hoe makkelijk een psychiater medicijnen voorschreef – en zeker aan een minderjarig iemand. Als ik vertelde over mijn problemen, duurde het niet lang voor ik weer een nieuw pilletje mee naar huis kreeg. En dat terwijl ik helemaal geen voorlichting kreeg over de bijwerkingen ervan of over een mogelijke verslaving.
Op het moment dat ik mijn omgeving vertelde dat ik dagelijks medicijnen slikte, werd er alleen maar positief op gereageerd. “Zolang het je leven makkelijker maakt, is het goed,” kreeg ik regelmatig te horen. Ik ging er dan ook vanuit dat het normaal was en erbij hoorde. En wellicht is dat ook zo, want af en toe is symptoombestrijding ook een fijne verademing tijdens een behandeling. Toch vind ik dat wij als samenleving niet te makkelijk moeten denken over medicijnen, en zeker niet bij minderjarigen. Ik was binnen de kortste keren afhankelijk van oxazepam en had veel last van bijwerkingen.
De reden dat ik mijn verhaal doe, maar ook voor het online platform High Humans schrijf, is dat ik de vooroordelen over drugs erg scheef vind. Nadat ik een keertje MDMA geprobeerd had, kreeg ik veel negatieve reacties. Ik wilde mijn gedachten even kunnen loslaten en kunnen genieten van de avond die ik samen met een goede vriendin beleefde. Ik had me van tevoren ingelezen en wist waar ik mee bezig was. Daarnaast had ik zorgzame mensen om me heen, die me te allen tijde zouden helpen. Toch kreeg ik te horen dat MDMA Slikken onverstandig was. Ik had immers al genoeg aan mijn hoofd. En dat terwijl in mijn antidepressiva, die ik op dat moment al drie jaar lang iedere dag nam, dezelfde werkende stof zit.
Het is aan ons om de volgende generaties zowel de mooie kanten als de risico’s van drugs mee te geven. Educatie is hierin de allerbelangrijkste bouwsteen als je het mij vraag en die voorlichting begint al op de middelbare school. Want denk maar niet dat ik daar ooit voorlichting heb gehad over medicatie en drugs. Terwijl ik denk dat iedereen met één van de twee, of zelfs beide, ooit in hun leven toch echt in aanraking zal komen.’
