Skip to main content

 

‘Laten we zeggen dat mijn kaken geen heimwee hebben naar de middelbare school’

Kun je jezelf als een oude ziel bestempelen? Ergens voelt het vreemd om dat over jezelf te zeggen, maar als ik terugkijk op mijn jeugd zit er wel een kern van waarheid in. Ik ging altijd met oudere mensen om en dat leidde tot veel feestjes op jonge leeftijd, en ik ging veel uit met mijn toenmalige vriendje, die een stuk ouder was. Laten we zeggen dat mijn kaken geen heimwee hebben naar de middelbare school. Het moet de nachtmerrie zijn geweest van elke moeder die graag om zes uur de boerenkool klaar heeft staan.

Ondanks dat ik altijd een extreem gevoel van veiligheid heb ervaren toen ik opgroeide – door mijn vrienden die een veilige haven waren – ontstond er langzamerhand toch een kloof tussen mijn ouders en mij. Eerlijk zijn leek geen optie en liegen was het alternatief. Ik was bang voor de consequenties die het met zich mee konden dragen. Het leek op dat moment geen keuze, terwijl ik me nu besef dat de keuze werd gemaakt door angst en het cliché wil dat dit nooit een goede motivatie is. 

Het feit dat ik op jonge ervaring al veel ervaring heb gehad met drugs, uit zich door meer openheid naar anderen met betrekking tot dit onderwerp. Omdat ik zelf alle prikkels zo sterk ervaren heb op die leeftijd, hoop ik die openheid te bewaren als ik zelf kinderen krijg. Het ergste scenario lijkt me wanneer ze te bang zijn om mij iets te vertellen, omdat ze mijn reactie vrezen. Ik wil dat ze me alles kunnen vragen. Met diezelfde insteek pleit ik voor een betere en transparanter beleid. Als de overheid hier een taboe van maakt, hoe moeten huishoudens dit dan aanpakken?