‘Mijn ouders zijn streng islamitisch, dus als ik zou roken is dat al een blamage, laat staan blowen’
‘Ik begon al vrij jong met blowen. Het was voor mij een uitweg uit de realiteit, het is gewoon lekker. Al mijn vrienden deden het en ik rolde er eigenlijk zo in. Ik ben als de dood dat mijn ouders erachter komen, want dan hang ik. Mijn ouders zijn streng islamitisch, dus als ik – vooral als meisje – zou roken is dat al een blamage, laat staan blowen. Ik vind het jammer, want ik wil eigenlijk gewoon vrij zijn om te doen wat ik wil. Maar goed, ik kijk uit naar de toekomst, want zodra ik ga trouwen ben ik écht vrij. Tenminste, dat hoop ik dan.
Als ik kijk naar andere meiden van mijn leeftijd is het wel gek hoe groot de verschillen tussen hen en mij zijn. Vroeger viel dat wel mee, maar naarmate je ouder wordt, wordt het wel echt een ding. Meiden van mijn leeftijd gaan gewoon uit of naar festivals en denken er niet eens over na als ze gezellig een lijntje doen. Maar ik moet er niet aan denken, want voor je weet gebeurt er iets. En dan wat? Ik zou het mijn ouders nooit kunnen vertellen en de familienaam nooit in ere kunnen herstellen.
Er is ook hoop. Hoop op de toekomst. Ik wil heel graag een dochter later, zodat ik haar kan laten zien hoe het echt hoort: dat je vrij bent om te gaan en staan waar je zelf wilt. Ik denk dat meerdere meiden als ik tegen dit probleem aanlopen en dat we allemaal met heel grote ogen naar de toekomst kijken. Wij gaan het verschil maken, dat voel ik.’
