‘Ik wil mensen niet aansporen om te gebruiken, maar met deze confessions delen we eigenlijk gewoon ervaringen’
‘Toen ik voor het eerst over dit project hoorde, werd ik meteen enthousiast. Ik had niet echt twijfels, maar vond het eigenlijk ontzettend spannend. De eerste kandidaten voor Confessions of High Humans waren heel cool, mensen die dicht bij de journalisten stonden. Dit resulteerde in een heel relaxte en comfortabele sfeer rondom de interviews en shoots. Je zag dat de deelnemers leuke, interessante mensen waren die af en toe recreationeel gebruiken maar ook functioneren binnen de maatschappij. Dit realistische en humane beeld van drugsgebruikers is 180 graden anders ten opzichte van de wereld waar ik opgroeide, in Thailand. Het land is boeddhistisch en religie speelt een ontzettend grote rol. Drugsgebruikers worden door politici en de media neergezet als slechte mensen. Kranten vermijden elk narratief dat de positieve kanten van drugs belicht. In het Engels praten we over “drugs” of “recreational drugs”, maar in Thailand bestaat er maar één term, die letterlijk vertaald “verslavend middel” betekent.
In mijn familie is er iemand die geworsteld heeft met verslaving, waardoor mijn familieleden extra op drugs tegen zijn. Er zijn geen positieve kanten, alleen negatieve. Mijn familie heeft weleens gezegd dat als ik ooit drugs zou gebruiken, ik onterfd zou worden. Ik geloof ze niet helemaal, om eerlijk te zijn. Maar het geeft wel aan hoe we in Thailand omgaan met drugs en hoe anders dat is in Nederland.
Toen ik hier naartoe verhuisde, zei ik tegen mezelf dat ik alleen wiet en coke zou doen. Maar naarmate de tijd verstreek en ik meer vrienden maakte die ook drugs deden, werd de barrière om andere middelen te gebruiken kleiner. Ik werd er minder bang voor. Of ik denk dat deze open houding problematisch is? Dat ligt eraan. Ik vind het bijvoorbeeld moeilijk om drugs bij anderen te promoten. Zo was een vriendin van mij benieuwd naar bepaalde typen drugs. Ze wist dat ik het een en ander had geprobeerd en zij stond daar ook voor open. Ik vertelde haar: “Als je dit hebt geprobeerd en het leuk vindt, zou je dit ook weleens kunnen doen, ik vond het echt fantastisch!” Toen die woorden uit mijn mond kwamen schrok ik wel een beetje. Ik wil mensen niet aansporen om te gebruiken. Maar aan de andere kant is het eigenlijk gewoon ervaringen delen, net zoals we doen bij High Humans.
Het leukste aan dit project vond ik het werken met verschillende journalisten; om te zien hoe zij hun vragen formuleren aan de hand van de persoon die zij interviewen. Het was heel interessant om te zien hoe de deelnemers dealen met bepaalde ervaringen. Je zag dat ze zich echt openstelden. Dat was heel mooi om te zien. Ik wist niet altijd wat ze zeiden vanwege de taalbarrière, maar de manier waarop ze keken of lachten gaf mij wat context. Je zag echt de emoties, en ik probeerde die dan zo goed mogelijk vast te leggen. Dat was echt het beste aan werken voor High Humans.’
