‘Als het thema minder taboe was geweest dan had ik destijds misschien wel gedeeld wat er in me om ging. Dan was ik er misschien ook eerder uit gekomen’
‘Ik doe nooit iets een beetje, het is alles of niets. Gelukkig heb ik er altijd voor kunnen zorgen dat ik er niet door werd geleefd. Ik kon het zonder problemen combineren met mijn dagelijks leven. Niet dat ik high was tijdens mijn werk, want dat werkt natuurlijk niet. Wel geprobeerd, geen goed idee.
Toen ik begon met drugs kwamen er allemaal nieuwe middelen op de markt: XTC/MDMA, DMT… In die tijd hoefde je ook maar een heel klein beetje te nemen. Een spannende tijd was dat. Er waren feestjes als ‘Club Love’: bij de ingang kreeg je eerst een glaasje MDMA. Dat werd iedere keer één grote liefdesbom. Omdat het allemaal vrij nieuw was, kon er veel meer dan tegenwoordig. Dat had een positief effect op de creativiteit en kunstzinnigheid en dat zag je terug in het nachtleven van de jaren 90.
Ik vind het belangrijk om het over drugs te kunnen hebben, omdat ik denk dat het een gemis is als je het nooit hebt mogen ervaren. Ook zou het kunnen helpen bij overmatig gebruik. Na een heftige periode van veel drugs durfde ik het er pas achteraf over te hebben met mijn ouders. Zij lieten me heel vrij uit vertrouwen en ik wilde hen niet teleurstellen. Als het thema minder taboe was geweest dan had ik destijds misschien wel gedeeld wat er in me om ging. Dan was ik er misschien ook eerder uit gekomen.
Het lijkt alsof het drugsgebruik van nu anders is dan toen. Bij de festivals die ik organiseer merk ik dat er vóór 2015 vooral werd gedronken of geblowd, of een pilletje werd gebruikt. Daarna kregen cocaïne, speed en ketamine meer de overhand en dat kwam de sfeer niet ten goede. Ik mis de tijd waar creativiteit boven het drugsgebruik stond.’
