‘Ik durf wel te zeggen dat ik een voorstander ben van het gebruik van psychedelica in de geestelijke gezondheidszorg’
‘Als ik kijk naar het taboe dat heerst rondom psychedelica in ons land, denk ik dat dit alles terug te leiden is naar de opvattingen die wij hebben als cultuur. Er hangt hier het dogma dat iemands persoonlijkheid en zelf heilig is. We doen er alles aan om als individu te bestaan en als ik-persoon een eigen zelf te creëren. Psychedelica halen dat “ik” volledig weg. Het gebruik ervan zorgt ervoor dat de illusie van het zelf-zijn verdwijnt, waardoor je geconfronteerd wordt met de stroom van ervaringen die je in feite bent.
In het boeddhisme en in andere mystieke religieuze stromingen wordt de illusie van het zelf juist omarmd. Het is niet voor niets dat drugs als ayahuasca en peyote in sommige traditionele gemeenschappen als onderdeel van de cultuur worden gezien. Er is binnen de abrahamitische religies (hoofdzakelijk jodendom, christendom, islam, red.) minder tijd besteed aan het onderzoek van bewustzijn uit een eerstepersoonsperspectief. Dit is hier pas op komen zetten in de jaren zeventig van de vorige eeuw, met onder andere de komst van LSD. De populaire mindfulnessbeweging waar iedereen opeens massaal aan meedoet, is eigenlijk gewoon een hippe naam voor traditionele meditatieleer.
In de wetenschap wordt het taboe rondom drugs, waaronder psychedelica, kleiner. Er zijn nieuwe onderzoeken gaande naar bijvoorbeeld het gebruik van MDMA bij mensen met een emotieregulatiestoornis. Maar dat hier een ontwikkeling in acceptatie in gang is gezet, betekent niet dat de rest van de mensen hier opeens makkelijker over gaat denken. Dat is een proces dat in mijn ogen nog wel tientallen jaren gaat duren. Culturele gedachten veranderen niet na één avondje slapen.
Hoewel ik als neuropsycholoog geen expert ben op het gebied van de precieze werking van psychedelica, durf ik wel te zeggen dat ik een voorstander ben van het gebruik van psychedelica in de geestelijke gezondheidszorg. Zelf heeft het gebruik ervan voor mij ook gezorgd dat ik uit mijn depressie kon komen. En ik leerde erdoor omgaan met mijn complexe strijd van binnen. Daarnaast hebben, voor zover ik weet, psychedelica geen neurotoxische werking, zijn ze niet verslavend en hebben ze geen blijvende lichamelijke consequenties. Ik denk dat ze met verstandig gebruik dus zeker iets kunnen bijdragen aan ons welzijn.
Ik hoop dat psychedelica een onderdeel van een behandelplan zouden kunnen worden en een vervanging kunnen bieden voor de ouderwetse medicatie, als SSRI’s en antipsychotica. Ik denk dan ook dat het aan de maatschappij als geheel is om dat verstandig op te pakken. Als onderzoek laat blijken dat psychedelica minder bijwerkingen hebben en op lange termijn beter werken, denk ik dat we dit zeker als mogelijkheid moeten beschouwen en moeten accepteren in de medische wereld van morgen.’
