‘Door de verslaving van mijn vader was ik eigenlijk altijd erg anti drugs’
‘Tot 2015 was ik anti drugs door een heftige situatie in mijn thuissfeer. Als twaalfjarig meisje had ik te maken met een vader die drugs gebruikte; eerst tijdens het uitgaan, maar uiteindelijk ook thuis. De politie en ambulance moesten verschillende keren langskomen voor hem. Eén van die keren had hij zelfs een overdosis GHB genomen waar wij (ik, mijn moeder en mijn zus) bij waren. Vanaf dat moment zag ik drugs als iets heel slechts, zoals veel mensen het op die manier zien.
Toch groeide langzaam mijn nieuwsgierigheid naar drugs, naarmate ik ouder werd. Rond mijn zestiende was ik bijvoorbeeld toch wel benieuwd hoe het was om te blowen. Mijn eerste ervaring daarmee was thuis bij mijn moeder. Ik vond het blowen fijn, maar ik had verder geen behoefte om meer te gaan ontdekken. Ik bleef toch erg terughoudend en vooral bang wat betreft experimenteren met drugs.
Uiteindelijk was ik 22 jaar oud en vroegen mijn vrienden me mee naar een technofestival. Na lang twijfelen ben ik meegegaan, ondanks dat de muziek niet mijn ding was. Op dat festival heb ik voor het eerst XTC gebruikt. Vanaf die dag was ik verkocht, zowel wat betreft de muziek als de nieuwsgierigheid naar drugs. Er is een wereld voor me opengegaan na die eerste XTC-pil. Een aantal jaar later, toen ik steeds misselijk werd van XTC en merkte dat mijn lichaam er steeds slechter op reageerde, ben ik ook andere soorten drugs gaan proberen.
Ondanks dat ik thuis een slechte start heb gehad met drugs, ben ik blij dat ik het uiteindelijk zelf op een fijnere en mooiere manier mag ervaren. Het verrijkt je leven, mindset en je blik op de wereld. De wereld zou denk ik een stuk vrediger zijn als ieder mens één keer in zijn leven bijvoorbeeld truffels of XTC zou proberen.
In mijn ogen is het belangrijk om goed je grenzen aan te kunnen geven en sterk in je schoenen te staan op het moment dat je drugs gaat gebruiken. Daarnaast is het ontzettend belangrijk om erover te kunnen praten met de mensen die jij vertrouwt. Ik heb het geluk gehad dat mijn moeder altijd openstond voor een gesprek, en daarmee dus meestal op de hoogte was van wat er op dat gebied speelde in mijn leven.
Als ik kijk naar het Nederlandse drugsbeleid en hoe er in Nederland over het algemeen mee wordt omgegaan, denk ik dat er nog heel veel groei nodig is. Voorlichting is nog steeds iets wat vaak ontbreekt, zowel thuis, als bijvoorbeeld op school. Zolang je drugs niet misbruikt of gebruikt om je problemen weg te stoppen, kan het iets heel moois toevoegen aan je leven. Het bespreekbaar maken, op welke plek en welke manier dan ook, zou al voor veel verandering kunnen zorgen. Mensen zijn altijd al nieuwsgierig geweest en dat zal ook altijd zo blijven, want we gaan bijna allemaal weleens op zoek naar een manier om in een soort trance te raken.’
