Ja tegen MDMA
Van veel dingen vergeten we na verloop van tijd hoe ongewoon ze zijn. Tot er een moment aanbreekt waarop we het ons opeens weer realiseren. Ik liep met mijn zoon van twee een slijterij binnen.
‘Wat is dit?’, vroeg hij, terwijl hij om zich heen keek naar al die honderden flessen.
Dit was dus zo’n moment. Ik besefte plotseling hoe bizar dat eigenlijk is: een winkel vol met drank. Wat moest ik zeggen? Dit is een plek met alleen maar alcohol, een magisch goedje voor de Grote Mensen, zodat ze zich losser voelen en hun zware gedachten naar de achtergrond verdwijnen?
Meteen daarna kwam een andere vraag bij me op: waarom vinden wij een winkel voor dit zeer verslavende en ongezonde goedje, dat veel vreugde, maar beslist ook heel veel schade en ellende teweegbrengt, doodgewoon in ons straatbeeld, tussen de Kruidvat en de Plusmarkt, maar worden MDMA en XTC door schimmige dealers verkocht, omdat politiek Den Haag het bestempelt als een door de duivel gezonden middel? Een onbegrijpelijk contrast, dat vooral aantoont hoe willekeurig wordt bepaald wat sociaal geaccepteerd is en wat geldt als de belichaming van het kwaad.
Nu zou het heus ook knap lastig zijn om mijn twee-jarige zoon uit te leggen waarom millennials aan de XTC gaan. ‘Eeh ja, lieve zoon. Jij bent nu een peuter, dan ben je volkomen vrij en open en nieuwsgierig, maar veel Grote Mensen zijn dat ergens onderweg verloren. Daarom nemen ze heel soms een pilletje dat ervoor zorgt dat alle geluksstofjes in één keer door hun lijf stromen. En dan gaan ze dus naar feestjes met namen als Apenkooien, Klassenfeestje, Buiten Spelen en Strafwerk. Om de hele nacht te dansen. Eigenlijk willen wij allemaal terug naar het kinderdagverblijf waar jij nu zit, zodat we voor heel even weer spelende kinderen kunnen zijn. Snap je?’
Nee, wat de Grote Mensen allemaal doen om de onbevangenheid van vroeger weer terug te vinden, is sowieso vreemd. Maar de absurditeit van het volwassen leven ten spijt, ik zou niet weten waarom een XTC-pil in de illegaliteit moet blijven, terwijl we ons met goedkeuring van de staat wel te pletter mogen zuipen. Dat iedereen die in het weekend doorgesnoven in de club staat, nogal hypocriet is wanneer hij zich daarna opwindt over de misdaden en liquidaties binnen de drugscriminaliteit: dat is een feit. Van cocaïne is bovendien nog nooit iemand een leuker mens geworden.
Ik denk dat er een stuk minder agressie en destructiedrift is voortgekomen uit MDMA, dan uit alcohol
Maar hoewel ik zelf nooit een grote druggy ben geweest: aan de keren dat ik me aan een XTC-pil heb gewaagd, koester ik louter prachtige herinneringen. Ervaringen van pure feestvreugde en verbondenheid. Ik denk dat er een stuk minder agressie, destructiedrift en verslaving is voortgekomen uit MDMA, dan uit alcohol. Ik weet het zelfs wel zeker.
Volgens mij zouden we er goed aan doen om dit middel te legaliseren en reguleren, en het daarmee uit de schimmigheid van de criminaliteit te halen. Dat zou op alle fronten een grote verbetering zijn. De boomers kunnen lekker hun liters Chablis blijven wegtikken, maar laat ze ophouden de nieuwe generatie feestgangers weg te zetten als de reïncarnatie van Pablo Escobar.
De vraag is: hoe overtuigen wij Ferd Grapperhaus? Misschien moeten we eens wat MDMA in zijn karnemelk gooien in de kantine van de Tweede Kamer. Ik vermoed dat het dan binnen een dag is geregeld.