Skip to main content
GASTCOLUMN

Gastcolumn: Kees van der Spek

Clusterfuck 

Juni 2002, Thong Nai Pan Beach, Koh Phangan, Thailand. Het is avond en de rustige branding werpt als een hypnotiserende ademhaling in repeterende kleine golven telkens een lange streep lichtgevende algen op de zeereep. Als een slingerend lint langs het komvormige strand. Het is mijn tweede bezoek aan dit stukje hemel op aarde. 

Alles is perfect op dit eiland.

Zojuist heb ik met een paar Ierse backpackers – die hier mijn vrienden zijn geworden – een mals stuk barracuda van de grill gegeten en nu sloffen we door het warme zand naar de Reggaebar, halverwege het strand. Het is een uur of negen. In de bar hangt tot mijn verbazing een groot bord aan de muur met daarop alles wat god en de Thaise overheid hebben verboden. Paddo’s in shakes, paddo’s in pannenkoeken, paddo’s in drankjes, noem maar op. Verder ook allerlei soorten joints. Gewoon open en bloot verkrijgbaar. Dit is niet wat ik had geleerd over Thailand. Het staat in schril contrast met de verhalen over in overvolle gevangenissen zuchtende westerlingen die met een paar kruimels hasj in hun bilnaad op een vliegveld waren betrapt en nu op hun executie wachten. 

De Reggaebar serveert ook Singha-bier. En dat vind ik prima. Ik ben geen drugsgebruiker. Paddo’s al helemaal niet. Om eerlijk te zijn vind ik het allemaal doodeng. Dat je wat in je lijf gooit en dan gaat zitten afwachten tot er ‘iets gebeurt’. Zelfs een kwart pilletje heb ik nooit genomen. Ooit heb ik weleens een jointje gerookt in mijn studententijd. Maar het effect daarvan was nauwelijks merkbaar. Een schrale keel en een vieze smaak ik m’n mond in ruil voor minimaal genot. Laat maar.

Ik vlij me in één van de hangmatten in de bar. Mijn Ierse vrienden, die op het gebied van drugs een veel lossere moraal hebben dan ik, doen hetzelfde. Na twee Singhaatjes komt de barman aan met Mekong-whisky. Het wordt zuipen dus. En terwijl ik zachtjes heen en weer wieg in mijn hangmat en Bob Marley Three Little Birds zingt, en ik licht in mijn hoofd begin te worden van het bier en de whisky, dringt zoete wietlucht in mijn neus. 

De Ieren hebben een fikse joint opgestoken. Een van hen neemt een diepe hijs, en neigt – terwijl hij zijn adem opzichtig inhoudt om de rook zo diep mogelijk in zijn binnenste te laten doordringen – uitnodigend mijn kant op. Bijna automatisch neem ik het gebodene aan, laat me weer achterover zakken, kijk tevreden naar de oplichtende algen, woel mijn voet iets dieper in het zand en trek de rook diep in mijn lijf. Niet lekker, een beetje muf, maar ach, wat kan er gebeuren?

Het ding gaat rond en rond en rond, en er volgt een tweede. 

Ik verlies decorum, en als ik weer bijkom lig ik in een plas halfverteerde stukjes barracuda, drijvend in bier en whisky

Na een half uur gebeurt er iets dat ik niet meer zal vergeten. De THC uit de wiet, de alcohol uit de drank, de wiegende beweging van mijn hangmat en de deining van de branding veroorzaken een perfect storm. Pijn, angst, wanhoop, onbalans en een nooit eerder geopenbaarde misselijkheid bij elke beweging van mijn hoofd, hoe miniem ook, komen in één keer samen in een onbeschrijfelijke clusterfuck. Ik val uit mijn hangmat. Mijn rechterwang ploft op het zand eronder. Elke beweging van mijn ogen veroorzaakt een golf braaksel. Ik verlies decorum, en als ik weer bijkom lig ik in een plas halfverteerde stukjes barracuda, drijvend in bier en whisky. Tot ontzetting van mijn Ierse vrienden, de barkeeper en twee andere klanten, verkeer ik zeker een half uur in die toestand plat en bewegingloos op de grond. Dan pas herwin ik langzaam het gebruik van mijn ledematen en het vertrouwen in mijn twee volkomen ontregelde evenwichtsorganen. 

Wankelend naar mijn hutje mompel ik ‘nooit meer’. En zo ben ik definitief al bijna twintig jaar volledig drugsvrij. Van mij mogen ze het allemaal legaliseren en zo uit de criminaliteit halen. Graag zelfs. Zolang ik het maar niet hoef te gebruiken. 

WIE IS KEES VAN DER SPEK?

Kees van der Spek is een Nederlandse journalist, regisseur en programmamaker. Hij is vooral bekend van zijn misdaadprogramma’s zoals: Oplichters in het Buitenland, Graf zonder Naam en Oplichters op het Internet.

Leave a Reply