Doe maar niet
Het aantal keer dat ik drugs tot me heb genomen is op één hand te tellen; een unicum in deze tijd voor een 24-jarige in Amsterdam (en sinds kort ook nog bekend). En dan heb ik het niet eens over het zware geschut, maar wiet en hasj, wat tegenwoordig niet eens meer als drugs wordt gezien door Amsterdammers, maar meer zoiets als sigaretten-plus. Hoe vaak ik hierdoor wel niet onder druk ben komen te staan, door vrienden en vriendinnen die zwoeren bij een drug, vooral coke en paddo’s, en hartstochtelijk aanboden om het samen eens te doen, is best zorgwekkend. De afwijzing mijnerzijds bleef, maar bij het zien van de teleurstelling of het passievolle aandringen van de anderen na mijn weigeren heb ik weleens gedacht dat ik saai was, omdat ik als enige in de groep geen interesse had in deze bedwelmende middelen.
De ontwikkeling en normalisering van drugsgebruik in de maatschappij is op z’n minst zorgelijk te noemen. Na de dood van Peter R. de Vries riep de ene columnist na de andere dat drugsgebruikers medeverantwoordelijk zijn voor het in stand houden van de onderwereld en dus de moord, waarna D66-ers gingen roepen dat het gewoon allemaal legaal moet worden, want je kunt er toch wel illegaal aan komen, is doorgaans het argument.
Het is waar: tegenwoordig zijn er nauwelijks nog middelbare scholen of feestjes of thuisvieringen waar het Colombiaanse marcheerpoeder niet aanwezig is. En toch schrik ik van de roep om het te legaliseren; afgelopen week is een auto in Helmond frontaal tegen een ambulancebus gereden. Een jongen van 15 en twee jongens van 16 kwamen om het leven, een vierde inzittende van de auto, een jongen van 15, raakte zwaargewond. Ik heb toen nietsvermoedend op Instagram gedeeld: ‘Lachgas moet verboden worden!’ Ik kreeg bergen kritiek; moest alcohol dan ook verboden worden? Wilde ik soms een nog grotere overheid? Wilde ik de sharia invoeren? Wilde ik mensen betuttelen? Hoe zou een verbod helpen bij het verminderen van het gebruik, dan zou het toch gewoon illegaal gekocht worden? Ik keek er erg van op, omdat ik in de veronderstelling verkeerde dat de meeste mensen het met me eens zouden zijn, vooral na dit nieuwsbericht.
Mensen die uit een achterstandswijk komen weten maar al te goed wat drugs kunnen aanrichten. Ik heb een buurjongen verlamd zien raken na het veelvuldig gebruik van lachgas en een ander van het vwo naar het vmbo zien zakken door dezelfde oorzaak. Als ik de jongen in kwestie sprak was het alsof hij onderweg twintig IQ-punten was verloren.
De roep om drugs te legaliseren is een luxe die alleen een geprivilegieerde groep zich kan permitteren
Als je in een veilige omgeving drugs gebruikt, is het inderdaad vooral een genotsmiddel. Dat is de reden dat elitaire partijen als D66 (hoogopgeleid, welgesteld) al jaren schreeuwen dat het allemaal legaal moet worden. Maar wie denkt er aan de onderklasse, die het niet in een veilige omgeving doet, precies volgens de handleiding en de juiste dosering? En ja, nu gebeurt het ook, maar zit er tenminste nog iets van een drempel, wroeging of schaamte bij, omdat het etiket van illegaal erop zit. Ik zie niet in hoe alles legaliseren een oplossing is.