‘Drugs pasten niet in mijn fanatieke sportleven’
‘Tot mijn 23ste was ik niet geïnteresseerd in het gebruiken van drugs. Ik was bezig met atletiek. Dat deed ik op redelijk hoog niveau. Ik sloeg de joint die rondging in de kamer en het pilletje op een festival dan ook altijd af. Het paste niet in mijn fanatieke sportleven.
Toch besloot ik uiteindelijk een keer truffels te proberen. Ik deed dit samen met drie goede vrienden en mijn vriendin, waar ik toen een relatie mee had. Het was een heel fijne huiskamersetting, waardoor ik me dus ook erg comfortabel voelde. Toen de truffels eenmaal begonnen te werken, kwam ik in een magische wereld terecht. Alle kleuren waren opeens zo intens, op een heel fijne manier. Er stond een nummer van de componist Ludovico Einaudi op, dat we de hele avond op repeat hebben gezet. Dat nummer ging toen echt door merg en been. Alle klanken waren mooier dan ik ooit had kunnen dromen.
Daarna heb ik het standaard drugsmenu dat wij hier in Nederland kennen afgewerkt; MDMA, truffels, LSD, dat werk. Toch hebben psychedelica mijn grote voorkeur, vanwege het effect dat ze hebben op hoe je als persoon naar de wereld kijkt. Alle lichten worden intenser en alle mensen om je heen worden duizend keer mooier dan ze al waren. Daarnaast hebben psychedelica mij mijn grootste levensles tot nu toe kunnen bieden. Ik besefte namelijk dat wij zo veel meer in connectie staan met al het levende om ons heen, veel meer dan we ons realiseren – van de bomen in het bos tot aan de mensen die je passeert. Ik denk dat het voor iedereen goed zou zijn om een keer een psychedelische ervaring te hebben. Ik geloof dat de wereld een liefdevollere plek wordt als ieder mens een keer een lage dosis truffels of zoiets neemt en onder begeleiding zo’n ervaring heeft.’