‘Ik was bijna altijd stoned. Ik vergat gesprekken. Ik vergat zelfs midden in een gesprek waar het gesprek over ging’
‘Bijna iedereen die blowt doet dat dagelijks. Het is heel verslavend. Niet lichamelijk, maar mentaal. Het geeft namelijk meteen verlichting. Al neem je één trekje van een joint, binnen een paar minuten gebeurt er wat met je. Voel je dat verzachtende roesje. Het werkt dus sneller dan alcohol. En het is overal te koop. Op de hoek van elke straat. Lekker makkelijk.
Ik blowde veel. Op mijn achttiende begon ik, samen met een groepje vrienden. In het begin was het gewoon chill, maar na een lange tijd werd het bij mij dwangmatig. Dat was ongeveer vijf jaar geleden. Toen overleed mijn broer. Zijn dood heb ik met wiet verzacht: ik ben er in een roes doorheen gegaan. Je zou kunnen zeggen dat ik het heb weggestopt.
Anderhalf jaar geleden kwam een omslagpunt. Ik merkte dat ik volledig afhankelijk was geworden van wiet en blowde op momenten dat het helemaal niet hoefde. Zelfs voor m’n werk, om zeven uur ’s ochtends. Ik was bijna altijd stoned. Ik vergat gesprekken. Ik vergat zelfs midden in een gesprek waar het gesprek over ging zodra ik was afgeleid. Terwijl ik hartstikke jong was. Dus ik was er klaar mee.
Ik kapte ermee en boekte een vlucht naar Turkije, om het mezelf iets makkelijker te maken. Daar heb ik een maand lang met vrienden gechilld en veel erover gepraat. Vervolgens heb ik nog twee weken in Italië gezeten. Toen ik uiteindelijk terugging naar Amsterdam had ik al anderhalve maand niet gerookt. Ik was wel bang weer in de verleiding te komen. Mijn huisgenoot blowt, dus de wiet ligt hier gewoon op tafel. Maar het gebeurde niet. Het is het gewoon niet waard.
Ik voel echt een bevrijding. Ik ben veel helderder, vergeet geen gesprekken meer. En er zijn genoeg leuke dingen in het leven om van te kunnen genieten.’
