Joost (32)

‘Ik ben best laat begonnen met drugs, pas op m’n achtentwintigste. Zeker in Den Haag is er een scene waarin veel drugs wordt gebruikt en ik mensen zag waarvan ik dacht: die gaan echt niet goed, die zijn echt verslaafd. Dat hield me tegen. Achteraf gezien waren dat de extremen. En je hebt overal extremen. Je hebt ook mensen die shopverslaafd zijn, of wat dan ook. Ik hoorde ook verhalen van mensen bij wie het wél goed ging en die er redelijk en nuchter over waren. Samen met wat mensen die ik vertrouwde deed ik uiteindelijk m’n eerste pilletje. En toen dacht ik: jezus, waarom heb ik dit niet veel eerder gedaan? Dit is fantastisch! Als ik eerder en betere informatie over drugs had gehad, was ik er op mijn twaalfde al aan begonnen. Grapje natuurlijk. Mensen denken dat als drugs gelegaliseerd zijn, iedereen opeens snuivend naar zijn werk gaat. Dat is echt niet zo. Dat doen alleen mensen uit de Tweede Kamer. En Zuidas’ers.

Maar goed. Mijn eerste festivalervaring was filmisch. Ik zag mensen die met pillen overgooiden, een tent met ‘Test hier je drugs’, en alleen maar vrolijke, dansende pupilletjes om me heen. Ik had het gevoel alsof ik in een parallel universum was gestapt waarin drugsgebruik normaal was, totdat je in de taxi naar huis stapte en je mond er weer over hield. Vervolgens vertelt iedereen op maandagochtend maar al te graag over hun drankcoma, maar over drugs blijft iedereen stil. Dat is toch gek? Ik vind het jammer dat drugs alleen maar negatief in het nieuws komen. Drugs hebben mij juist veel openbaringen gebracht, me dingen van een andere kant laten bekijken. Het haalt namelijk een jeugdige, grappige nieuwsgierigheid in je naar boven. Je bent als volwassene zo voorgeprogrammeerd. Sommige drugs gooien alles even helemaal om – op een goede manier. Het is een hack voor je hersenen. Maar ik heb ook de andere kant gezien. Dus let gewoon op, doe het met mate. Let op elkaar en luister naar elkaar. Laat de deuren openstaan, want als ze gesloten zijn dan kan dat allemaal niet meer. En heb vooral plezier met elkaar. Dat mag toch ook heus wel?’