Justin Emot (36)

‘Toen ik in Amsterdam kwam wonen, kwam ik er al snel achter hoe genormaliseerd drugs zijn in het uitgaansleven. Vooral in de horeca, waar ik werkte. Die setting leent zich ontzettend goed voor drugsgebruik. Je maakt namelijk lange dagen en na afloop brandt de fooi in je zak. Vaak werd de dealer dan ook al om elf uur ’s avonds gebeld en eindigden we met z’n allen in café   Bubbels of de Kleine Cooldown. Even wat snuiven en dan uit. Op een gegeven moment werd ik door een regisseur gevraagd om mee te doen aan een programma dat The Cocaine Trail heet. Eerst twijfelde ik, aangezien heel Nederland er dan achter zou komen dat ik gebruikte, maar uiteindelijk zei ik ja. Het leek me een mooi avontuur. We gingen met een clubje naar Colombia, waar we de volledige route van coke volgden, vanaf het plukken van een cocabladeren in de jungle tot het envelopje wat je in Nederland bij je dealer haalt. De dingen die ik daar heb gezien hebben mijn kijk op coke enorm veranderd, van kinderprostitutie tot hele stammen die werden uitgemoord. Allemaal zodat wij in Amsterdam op vrijdag een nakkie kunnen nemen. 

Toen ik terugkwam, heeft het dan ook een half jaar geduurd voordat ik weer een keer een lijntje nam. Ik had in die tijd ook gemerkt dat dit niet per se het type drugs was waar ik een leuker mens van werd. Op een gegeven moment vroeg ik me af: waarom zou ik dit er voor over hebben om alleen iets minder dronken te worden? XTC voelt als een toevoeging, coke juist als een ontsnapping. Dat zie ik ook in mijn omgeving, vooral tijdens de lockdown. Eerst konden mensen uitgaan en flirten, nu wordt er een pak coke op tafel gelegd na het eten om toch een soort vermaak te faciliteren. Ik veroordeel ze gelukkig niet. Het doel van mijn letterlijke en figuurlijke reis was om mensen bewust te maken van de realiteit, maar uiteindelijk heeft iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid. Het is uiteindelijk jouw keuze.’