Amanda Feilding is researchcoördinator en lobbyist voor verandering van drugsbeleid wereldwijd. In 1998 zette zij als vrouw zonder academische achtergrond denktank en ngo Beckley Foundation op, een stichting die wetenschappelijk onderzoek naar psychedelica doet. Wat gaan psychedelica ons brengen?
Tekst Isa Davids
Waar kwam uw interesse in verschillende staten van bewustzijn vandaan?
‘Ik ben opgegroeid in een beeldschoon, maar erg geïsoleerd deel van Engeland, net buiten Oxford. Het gebied was omringd door drie grachten. Hoewel het maar een uur van Londen was, voelde het alsof we er eeuwen achterliepen op de rest van het land en haast in een andere dimensie leefden. Mijn broers gingen op een gegeven moment naar een kostschool, en ik spendeerde veel tijd alleen, dromend en vaak in gedachten afdwalend, net zoals veel kinderen doen, denk ik. Ik had een heel sterke verbeelding en had veel mystieke ervaringen in deze bijzondere omgeving. Hierdoor raakte ik al op mijn tiende geïnspireerd door mysterie.’
Hoe ging uw omgeving hiermee om?
‘Mijn vader was een beetje rebels. Hij was kunstenaar en zei vaak tegen mij: “Amanda, doe het tegenovergestelde van wat de overheid zegt dat je moet doen.” Mijn moeder daarentegen was streng katholiek, dus kreeg ik een katholieke opvoeding. Op een gegeven moment ging ook ik naar een kostschool, in een klooster. Ik smeekte de nonnen om een boek over boeddhisme. Ik wilde dat graag lezen omdat mijn peetvader een bekende boeddhistische monnik was. Hij woonde in Ceylon, nu Sri Lanka. Hoewel ik hem nooit had ontmoet, had ik hem heel hoog zitten. De nonnen weigerden mij het boek te geven, dus ik ging van school en besloot mezelf op te leiden. Ik vertrok met slechts 25 pond op zak naar Ceylon om mijn peetvader te ontmoeten. Zo ver ben ik nooit gekomen, maar ik heb honderden avonturen beleefd. Toen ik terugkwam in Engeland ben ik vergelijkende godsdienstwetenschap en mystiek gaan studeren, dat werd gegeven door Professor Zaehnar op de Christ Church College in Oxford. Hij had een boek geschreven, ‘Mystiek kwintessens’, en hij stond zowaar achter het gebruik van psychedelica. Dat was in die tijd heel vernieuwend.
Hoe was uw eerste psychedelische ervaring?
‘Ik kwam voor het eerst in aanraking met LSD in 1965, rond hetzelfde moment dat ik bij professor Zaehner studeerde. LSD was net in Engeland aangekomen, vanuit Nederland. Ik vond het fantastisch en genoot ontzettend van de ervaring, maar achteraf realiseerde ik me dat het een beetje vergelijkbaar was met het bezoeken van een pretpark; een hemels pretpark weliswaar, maar je kon er niet in leven, vond ik. Later, in hetzelfde jaar, had ik een hele onprettige ervaring met LSD. Het individu dat bij Timothy Leary LSD had geïntroduceerd, was een vrij onaangename academicus. Hij deed een ontzettend grote dosis LSD in mijn koffie, zonder te vragen, in een poging om misbruik van me te maken. Het was een afschuwelijke ervaring en het heeft me lang gekost om hiervan te herstellen. Ik heb drie maanden afgezonderd in een huisje in het bos gewoond.’
U doet met uw stichting en ngo onderzoek naar psychoactieve stoffen en richt zich op hervorming van drugsbeleid wereldwijd. Hoe kwam u op het idee om de Beckley Foundation te stichten?
‘Nadat ik een tijd in het huis in het bos had gewoond, kwam er een vriend naar me toe. Hij zei: “Amanda, er is een feestje in Londen. Iedereen komt. Ravi Shankar gaat spelen. Kom!” En dus ging ik. Ik ontmoette een fantastische Nederlandse student medicijnen, genaamd Bart Huges (de man die in 1965 een gaatje in zijn schedel boorde, wat tot verruimd bewustzijn zou leiden. Over zijn trepenatie schreef Huges een verhandeling: “Trepanation: the cure for psychosis”. Feilding volgde in 1970 zijn voorbeeld, red.). Bart was die dag in Engeland was aangekomen. Hij zou een van de liefdes van mijn leven worden. Hij had twee hypotheses over hoe psychedelica, en dan specifiek LSD, werken in het brein. Voordat ik Bart ontmoette, was ik helemaal niet thuis in de wetenschap, maar het werd al snel mijn passie om het mechanisme achter onderliggende staten van bewustzijn te begrijpen, en hoe ik ze in kon zetten om de maatschappij beter te maken. Dat werd mijn levensdoel. Maar als vrouw zonder formele wetenschappelijke educatie, leek dat onmogelijk. Hoe kon ik dat aanpakken, dacht ik. Ik besloot dat ik het beste een stichting op kon zetten, die later de Beckley Foundation zou worden. De naam was gebaseerd op Beckley Park, de plek waar ik opgegroeid ben. Ik had het geluk dat ik al snel gerenommeerde wetenschappers bij mijn adviesraad kon rekenen, waaronder scheikundige Albert Hofmann (ontdekker LSD) en professor Colin Blakemore, een topneurobioloog in mijn land.’
Wat vindt u van het huidige beleid in Engeland?
‘Nadat ik de Beckley Foundation had opgezet, besefte ik dat als ik al wetenschappers kon vinden die zich wilden inzetten voor onderzoek, zij gebukt zouden gaan onder het stigma dat nog steeds heerst rondom psychedelica. Ik besloot dat het essentieel was om het drugsbeleid te veranderen om het onderzoek te bevorderen. Dat bleek echter lastiger dan gedacht. Het drugsbeleid in het Verenigd Koninkrijk is gedateerd en zit vol met misconcepties. Neem bijvoorbeeld psilocybine, die onder Schema 1, klasse A valt als drug. Dat betekent dat er geen bewijs is van medisch voordeel en dat het een hoge potentie heeft om kwaad te doen, terwijl uit onderzoek blijkt dat dat nooit is bewezen!
Het mag duidelijk zijn dat the war on drugs gefaald heeft op elk denkbaar niveau; gefaald in het verminderen van drugsgebruik, gefaald in het tegengaan van productie en distributie, gefaald in het beschermen van de volksgezondheid. Het Verenigd Koninkrijk heeft een van de hoogste sterftecijfers van drugsmisbruik in Europa, en toch blijven we heilig geloven in de mislukte 1971 Misuse of Drugs Act. We hebben in de praktijk een van de meest lucratieve industrieën in de hand gewerkt, met criminele kartels die geen belasting betalen en puur uit zijn op winst, en die hand in hand gaat met geweld. Tegelijkertijd zijn drugs goedkoper en puurder en worden ze vaker gebruikt dan ooit. Het is hoog tijd voor een nieuwe aanpak.’
In hoeverre denkt u dat er momenteel een tweede psychedelische revolutie gaande is?
‘De snelheid waarmee de verandering in houding ten opzichte van psychedelica plaatsvindt, is werkelijk ongekend, en je ziet duidelijk een toenemende bereidheid in de maatschappij om over dit onderwerp te praten zonder dat er sprake is van enig stigma of taboe. Nog geen vijf jaar geleden waren we zo ongeveer de enigen die onderzoek deden naar dit onderwerp. Mijn Beckley/Imperial Psychedelics Research Programme, mede opgezet door David Nutt, was het eerste programma dat onderzoek deed naar en publiceerde over het effect van psilocybine als middel tegen depressie.
Nu zie je dergelijke studies als paddestoelen uit de grond poppen. Bedrijven investeren maar al te graag in deze industrie en daarbij zijn er veel juridische veranderingen die de verkoop van bepaalde drugs makkelijker of zelfs legaal maken. Denk daarbij aan Oregon of eigenlijk heel Noord-Amerika. Het is fantastisch om te zien, al vind ik wel dat deze therapieën met psilocybine voor iedereen mogelijk zouden moeten worden gemaakt. Verder vind ik dat ook mensen zonder mentale problemen van de voordelen van psychedelica moeten kunnen proeven. Er zijn zo veel mensen die hiervan kunnen profiteren.’
Denkt u dat psychedelica de maatschappij op een positieve manier kunnen beïnvloeden?
‘Ik denk dat het nemen van psychedelica tijdens de evolutionaire periode heeft geholpen met het ontstaan van taal en cultuur, medicijnen en muziek, eigenlijk alles waar wij voordeel uit halen. Kijk alleen maar naar de jaren zestig om te zien hoeveel effect psychedelica hebben gehad op de moderne cultuur. We zouden opnieuw naar deze ontwikkelingen moeten kijken, zeker nu bij veel mensen mentale problemen groter zijn en steeds vaker voorkomen. Maar psychedelica zouden ons ook kunnen helpen met de steeds verergerende klimaatsituatie die ons allemaal raakt. Psychedelica kunnen ons helpen ons aan te passen en nieuwe oplossingen te zien. en ik denk dat psychedelica onze ziektes kunnen genezen en kunnen zorgen voor een betere en meer integere wereld.’
