‘…ergens over praten betekent natuurlijk nog niet dat je het promoot. Het is slechts een uitleg, een richtlijn om op een veilige manier met drugs te experimenteren’
‘Tijdens mijn middelbareschooltijd in de Verenigde Staten maakte ik een grote fout door lid te worden van een studentengroep. We ondertekenden allemaal een overeenkomst waarin we zwoeren dat wij ons van seks, drugs, alcohol of tabak zouden onthouden, ook al waren velen van ons – inclusief ikzelf – daar allang mee bezig. We gingen langs basisscholen, verkleed als Spongebob, en zongen liedjes die gingen van ‘this is my no no square, you cannot touch me there’, al wijzend naar onze kruizen.
Ik heb daar echt enorme spijt van. Het was niet alleen belachelijk maar het was ook totaal de verkeerde boodschap. Wanneer ik aan die tijd terugdenk stoort dit me nog steeds. De gedachte dat kinderen tegen ons hebben opgekeken en onze boodschap wellicht serieus hebben genomen zit mij enorm dwars. Dat ze door ons dachten dat experimenteren helemaal verkeerd is, en dat ze zich helemaal niet met deze activiteiten bezig moesten houden.
Momenteel ben ik voorstander van openheid: laat mensen weten wat ze kunnen verwachten en hoe ze – als ze daarin interesse hebben – veilig kunnen experimenten met drugsgebruik. Want ergens over praten betekent natuurlijk nog niet dat je het promoot. Het is slechts een uitleg, een richtlijn om op een veilige manier met drugs te experimenteren.
Ik ben blij dat de mindset hier in Nederland al zoveel beter is dan in Amerika. Als een collega thuis zou vragen of ik ooit drugs heb gebruikt zou ik zeker liegen, want het eventuele risico voor mijn carrière is mij te groot. Bij elke baan die ik in Amerika heb gehad was ik verplicht vooraf een drugstest af te leggen. Bij een positieve uitslag zou ik niet worden aangenomen. Een totaal oneerlijke situatie, als je het mij vraagt. Dat iemand een recreatieve en experimentele relatie met drugs heeft zegt namelijk niets over zijn of haar competentie. Er moet heus een middenweg te vinden zijn tussen ervoor zorgen dat werkgevers bekwame, valide mensen in dienst hebben die hun werk doen en iedereen die ook maar iets van een relatie met drugs heeft uitsluiten van werkgelegenheid.’
