‘Na de eerste keer GHB was ik meteen verkocht; zo wilde ik me altijd voelen’
‘Een aantal jaar geleden werkte ik bij een creatief bureau waar ik deel uitmaakte van een jong, ambitieus team. Op vrijdag werd de week vaak afgesloten met een borrel. Via een collega kwam ik voor het eerst in aanraking met GHB. Ik was meteen verkocht; zo wilde ik me altijd voelen. GHB gaf me zelfvertrouwen, ik ging er vrijer van denken en werd ik er ontzettend creatief van. Een verslaving sluipt er als het ware in. Twee jaar later bevond ik mezelf in een situatie waar ik in de ochtend tien buizen GHB mee naar mijn werk nam. Elk uur nam ik dan wat bij, zodat ik niet zou gaan zweten of een andere fysieke ontwenningsreactie zou krijgen. Ondanks het feit dat ik de hele dag afhankelijk was van dat vieze, plakkerige goedje, had niemand iets door, al waren er wel aanwijzingen dat het niet goed met me ging. Zo ben ik weleens bijna out gegaan tijdens mijn werk. Ik leefde echt op het randje. Dit kwam ook naar voren in andere situaties; op feestjes was ik vaak losbandig en ongeremd. Er zijn filmpjes van mij waarin ik een andere versie van mezelf was. Het was een gênante gewaarwording om mezelf zo op social media terug te zien. Ik trad buiten mijn eigen grenzen, waarbij ik op het moment zelf in een waas leefde en niet doorhad waar ik mee bezig was. Naderhand word je overspoeld met schaamte. Het heeft lang geduurd om deze emoties een plekje te geven.
Na een aantal jaar belde de vriend met wie ik was gaan experimenteren met drugs tijdens onze vrijdagmiddagborrels me op. Ook hij was verslaafd geraakt en had besloten om af te kicken in het buitenland. Hij raadde me aan om ook hulp te zoeken en gaf het nummer van een contactpersoon van de GGD. Door dat contact kon ik meteen het bureaucratische proces rond begeleid afkicken overslaan. Vervolgens verzon ik een smoes voor mijn werkgever en heb ik twee weken in een kliniek gezeten. Die ervaring was ontzettend heftig. Niet alleen vanwege het proces waar ik zelf mentaal en fysiek doorheen moest, maar vooral vanwege de andere verslaafden waarmee ik in aanraking kwam. Na twee weken werd ik uit de kliniek ontslagen en ik heb sindsdien geen druppel meer aangeraakt.
Ik heb inmiddels een leven waarin ik nog steeds af en toe van drugs kan genieten; gelukkig heeft mijn slechte ervaring met GHB dit niet verpest. Ik merk wel dat ik een andere groep vrienden om me heen heb verzameld, waardoor ik er ook niet zo snel meer mee in aanraking kom. Af en toe ben ik bang om terug te vallen, maar dan denk ik weer aan de plakkerige broekzakken en ben ik blij dat ik de balans in mijn leven terug heb.’
